γράφει η Xριστίνα Δουκάκη, κτηνίατρος (DVM, Resident in Avian Medicine and Surgery)
Χριστίνα Δουκάκη
κτηνίατρος DVM, Resident in Avian Medicine and Surgery
Η ανατομία των αυτιών των ερπετών διαφέρει από των θηλαστικών, μιας και δεν υπάρχει εξωτερικό πτερύγιο και είναι δυσδιάκριτη η περιοχή τους. Στις χελώνες η ωτική περιοχή βρίσκεται πλάι στα μάτια και καλύπτεται από μία μεγάλη φολίδα.
Παρά τη διαφορετικότητά τους από τα θηλαστικά, η ακοή τους είναι πολύ καλή. Λόγω της επικοινωνίας του αυτιού με την στοματική κοιλότητα, κάποιες φορές μπορεί το εσωτερικό του να μολυνθεί από βακτήρια ή να συσσωρεύσει νεκρά κύτταρα. Αυτό οδηγεί σε αποστήματα, τα οποία είναι ευδιάκριτα ως εξογκώματα πλάι από τα μάτια.
Οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν στην αποστηματοποίηση των αυτιών των χελωνών πέραν της βακτηριακής λοίμωξης μπορεί να είναι:
1. Κακή διαχείριση περιβάλλοντος και χώρου διαβίωσης (λανθασμένη θερμοκρασία/υγρασία)
2. Λανθασμένη διατροφή
3. Όχι τακτικό άλλαγμα του νερού στο οποίο κολυμπούν
4. Υποβιταμίνωση Α
Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε ανοσοκαταστολή, όπου λόγω της χαμηλής άμυνας του οργανισμού, διάφοροι μικροοργανισμοί μπορεί να προκαλέσουν λοιμώξεις και να επιφέρουν οργανική ανομοιοστασία.
Λόγω του πολυπαραγοντικού αιτιολογικού χαρακτήρα των αποστημάτων αυτών, η ίαση μιας τέτοιας παθολογικής κατάστασης θα πρέπει να ακολουθείται και με την βελτίωση της διατροφής και του χώρου εστίασής τους.
Ο τρόπος αντιμετώπισης των ωτικών αποστημάτων είναι ο χειρουργικός καθαρισμός υπό γενική αναισθησία και η αφαίρεση των νεκρών ιστών που έχουν συσσωρευτεί στον χώρο του τυμπάνου. Το πύον που έχει συσσωρευτεί έχει σκληρή σύσταση και δεν είναι ρευστό όπως των θηλαστικών και επομένων δεν απορροφάται με απλή αντιβιοθεραπεία. Στη συνέχεια χορηγείται αντιβίωση ανάλογα με την απάντηση της καλλιέργειας και του αντιβιογράμματος.
Η πρόγνωση είναι συνήθως καλή και εφόσον όλοι οι παράγοντες που μπορεί να οδήγησαν σε αυτή την παθολογική κατάσταση βελτιωθούν, δεν υπάρχουν υποτροπές και η ακοή τους επανέρχεται κανονικά. Εξαιρέσεις στον κανόνα σαφώς και υπάρχουν, ειδικά αν το περιστατικό παρουσιάζει χρονιότητα και δεν βελτιωθούν ή ακολουθηθούν όσα ο/η κτηνίατρος συστήσει.