Πριν την κρίση στην Ουκρανία, το επιχειρείν «έδειχνε» παγκόσμια ανάκαμψη
Η πανδηµία του COVID-19 διατάραξε κάθε κοινωνική πτυχή και η επιχειρηµατικότητα δεν αποτέλεσε εξαίρεση.
Η πανδηµία του COVID-19 διατάραξε κάθε κοινωνική πτυχή και η επιχειρηµατικότητα δεν αποτέλεσε εξαίρεση.
Πρωταγωνιστής στο επιχειρείν ήταν, είναι και εσαεί θα παραμείνει η μικρή επιχείρηση. Εκεί δημιουργείται πλούτος, ευημερία, θέσεις εργασίας, καινοτομία, νέες ιδέες, νέα ζήτηση.
Ο Δαρβίνος είχε δηλώσει ότι «δεν είναι το πιο δυνατό πλάσμα που επιβιώνει, ούτε το πιο έξυπνο. Είναι αυτό που προσαρμόζεται στην αλλαγή». Προσαρμόζομαι λοιπόν για να επιβιώσω. Προσαρμόζομαι λοιπόν για να επιβιώσω. Δηλαδή, αλλάζω κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ταιριάζω, να είμαι εναρμονισμένος με τις αντίστοιχες συνθήκες (Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτης). Όμως, όπως εύκολα καταλαβαίνουμε, η προσαρμοστικότητα δεν αφορά μόνο τα έμβια όντα αλλά και τις εταιρίες.
Του έστησες event και διαγωνισμούς, τον βράβευσες για να πάρει θάρρος, του έφερες μάγους από την Silicon Valley, angels για να μάθει elevator pitch και VC’S για να «σηκώσει» λεφτά. Τον βύζαξες μέσα σε πανεπιστήμια, τον μάντρωσες μέσα σε θερμοκοιτίδες. Συγχαρητήρια! Έστησες άλλο ένα κελί για να ιδρυματοποιήσεις τον επιχειρηματία.
Ήρθε, σάρωσε και, ας ελπίσουμε, πέρασε η καταιγίδα της πανδημίας. Έκλεισε μαγαζιά, απαξίωσε stock, έφτασε στα όρια της υπομονής (ή της εξάντλησης) τους εργαζόμενους.
Αυτό που ζούμε, ίσως είναι μια κρυμμένη ευλογία. Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα την ευκαιρία, να σταματήσει ολόκληρη ταυτόχρονα τον ακράτητο καλπασμό της. Να κάνει ένα απρόσμενο διάλειμμα, έστω και αναγκαστικό, από το ποδοβολητό της πάνω σε τούτο τον πλανήτη.