Και ξαφνικά έρχεται μια υγειονομική κρίση για να δημιουργήσει ένα πλήθος ερωτημάτων, όπως: Θα πρέπει να ανησυχούμε για την οικονομία όταν διακυβεύονται ζωές; Μήπως χρειάζεται επιτέλους να “διδαχθούν” τα στυγνά και απρόσωπα οικονομικά και από άλλους κλάδους της οικονομίας; Τελικώς μπορούμε να κατανοήσουμε σωστά τις οικονομικές διαδικασίες μόνο με όρους των οικονομικών παραγόντων που κάνουν οριακές προσαρμογές ως απάντηση στα σήματα τιμών της αγοράς;

Λόγω της ιδιότητάς μου, έχω έρθει πολύ συχνά αντιμέτωπη με το γεγονός να χρειάζεται να εξηγώ γιατί το «μα για να πετύχει το ηλεκτρονικό μου κατάστημα πρέπει να έχει χαμηλές τιμές κι εγώ δεν έχω περιθώρια κέρδους» είναι ένας μύθος που δεν ισχύει στην πραγματικότητα.
Σήμερα ήρθε η στιγμή να το αιτιολογήσω και δημοσίως.

Πριν σχεδόν 50 χρόνια ο Μ. Μητσιάς μας γνώρισε τον “Γιώργο που ποτέ δεν τραγουδάει”.
Σήμερα, όμως, θα σας γνωρίσω έναν άλλο Γιώργο: αυτόν που ποτέ δεν αγοράζει.
Αυτός ο Γιώργος, που μπορεί να λέγεται και Γιάννης, Μιχάλης, Θέμης, Γεωργία, Αλεξάνδρα, Ουρανία, είναι ο “αφανής πελάτης” που χάνετε επειδή δεν προσωποποιείτε αρκετά την προσέγγισή σας. Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα!

Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, ένα αξιοσημείωτο στατιστικό στοιχείο αναδύθηκε στην επιφάνεια. Οι Έλληνες στράφηκαν στα κατοικίδια ζώα ως ένα είδος ψυχολογικής υποστήριξης.